De mensen om mij heen 🙋🏻♂️ 🐶
Hier stellen Oma en Opa zich aan je voor. En zij vertellen ook over Mama en Papa en alle andere mensen die mij steunen. ❤️ 💙 💚
Kennismaking
Hallo! Wij zijn Erik en Rita van der Sluijs, de trotse pleegopa en pleegoma van Sylvano en de steunpilaren achter het hulphondteam Sylvano & Bella.
Laten we beginnen met iets over onszelf te vertellen. We zijn beiden in 1960 geboren. Rita runt een spirituele praktijk en Erik is gepensioneerd luchtmachtmilitair. We zijn graag samen met de mensen die ons dierbaar zijn, proberen op onze manier een steentje bij te dragen aan harmonie in de wereld, genieten van een potje kaarten, trekken er graag op uit om nieuwe plekken te ontdekken en wandelen veel in de natuur. Ook bespelen we met veel plezier de framedrum en fluit.
Onze muzieksmaak? Die gaat van Beethoven tot de Bankzitters! Die laatste leerden we kennen door Sylvano. Dankzij hem blijven we helemaal bij – want een puber in huis betekent automatisch dat je met de tijd meegaat. Achter de geraniums? Echt niet!
Geen tijd voor geraniums
Daar zouden we ook geen tijd voor hebben want er is een nieuwe taak bijgekomen in ons leven. Een uiterst serieuze en tegelijk heel dankbare taak. We leiden als gezin Bella op tot hulphond van Sylvano. Dat doen we niet zomaar, het is specialistisch vakwerk. We krijgen daarom les van twee fijne hondengedragsdeskundigen van Traumahond.
Sylvano en een nieuw hoofdstuk met Bella
Sylvano woont al vanaf dat hij zes maanden jong was bij ons. En ook al is het leven soms nog zo zwaar voor hem, hij ziet altijd wel een sprankje licht van de zon door de wolken heen schijnen en doet zijn best daar naartoe te komen. Wat zijn we trots op Sylvano en wat is het fijn dat nu ook Bella erbij is om hem te ondersteunen.
Pleeggrootoudervoogden
Naast pleeggrootouders zijn wij ook Sylvano's pleeggrootoudervoogden. Dat Sylvano met zijn volle naam en gezicht naar buiten treedt is een bewuste keuze waar wij de verantwoording voor dragen en die wij samen met Sylvano én zijn ouders hebben genomen. Het was geen lichte beslissing. Liever zagen wij dat Sylvano dit onder een schuilnaam zou doen. Maar Sylvano had een heel goed argument. Hij zei “als ik niet oprecht mezelf laat zien, hoe kunnen mensen mij dan geloven”. Tja, dat was een waardevolle les voor ons en daar gaan wij volmondig in mee!
Warme groet,
Erik en Rita van der Sluijs,
trotse pleeggrootouders van Sylvano!
Trotse ouders
Sylvano heeft een fijne band met zijn ouders en ziet ze geregeld, onafhankelijk van elkaar. De ene keer komt zijn moeder Ayla bij ons thuis en de andere keer zijn vader Marcel. Zij zijn betrokken bij Sylvano’s leven en ondersteunen hem waar ze kunnen. En net als wij zijn zij ontzettend trots op Sylvano!
Ayla en Marcel werken ook mee aan de training van Bella. Zij hebben de lastige taak om haar bij elk bezoek weer te negeren. Een opdracht die we aan al ons bezoek vragen om te doen, maar omdat Sylvano’s ouders er zeer geregeld zijn is dat natuurlijk extra uitdagend.
Het negeren van Bella is belangrijk, om interacties met andere mensen zo neutraal mogelijk te houden. Zo leert Bella zich onder alle omstandigheden alleen op Sylvano te concentreren als ze werkt.
Hulde aan Ayla en Marcel, die dit met zoveel inzet en liefde doen, in het belang van Sylvano!
Het zorgzame netwerk achter de schermen!
En dan zijn er nog de lieve ooms en tantes, andere familieleden, vrienden, kennissen, juffen en meesters én ook de professionele hulpverleners zoals artsen en pleegzorgbegeleiders. Zij mogen zeker niet ontbreken in dit bijzondere rijtje.
Het zijn er te veel om ze allemaal te noemen, maar om je een indruk te geven van alle professionals die op de één of andere manier betrokken zijn (geweest) bij Sylvano, het zijn er meer dan 100!
Sommige mensen zijn weer vertrokken omdat hun hulp niet meer nodig was, of omdat een collega het overnam, terwijl er onderweg telkens ook weer nieuwe gezichten bij zijn gekomen.
Samen vormen ze een warm en divers netwerk dat Sylvano in een bepaalde fase van zijn leven steun biedt om hem te helpen zich geliefd en veilig te voelen, zich optimaal te kunnen ontwikkelen en zo zelfstandig mogelijk te worden.
