Met zorg gekozen woorden

Sommige dingen zou je het liefst overslaan. Niet omdat ze er niet toe doen, maar omdat ze zo persoonlijk en pijnlijk zijn. Dit is zo’n stukje. Maar zonder dit stukje zou het verhaal niet compleet zijn. Dit is namelijk precies waarom Sylvano een hulphond heeft gekregen. Zoals er geen dag is zonder nacht, zo hoort ook dit deel bij zijn leven.

En Sylvano wil dat het verteld wordt. Niet voor aandacht, maar omdat hij hoopt dat mensen hem beter begrijpen. Mensen zien vaak niets aan hem en begrijpen daardoor niet altijd waarom sommige dingen moeilijk voor hem zijn. Dat kan voor Sylvano extra stressvol zijn. En dat maakt het allemaal nog moeilijker voor hem.

Daarom hebben we met elkaar zorgvuldig gekozen wat we wel én wat we niet vertellen. We hebben een evenwicht gevonden tussen het beschermen van Sylvano’s welzijn en het open zijn, zodat hij beter begrepen wordt. En hoe zwaar het ook is, het voelt nu goed. Dus hier gaan we!

 

Een warm hart

Sylvano lijkt op het eerste gezicht een vriendelijke, blije en sociale jongeman. En dat is hij ook. Maar achter zijn glimlach schuilt ook iets wat je niet meteen ziet. Sylvano heeft veel meegemaakt in de eerste maanden van zijn leven en dat heeft diepe sporen in hem achtergelaten.

 

Een zwaar begin

Stel je voor dat je veel te vroeg geboren wordt, drie maanden voordat je eigenlijk klaar zou zijn om de wereld in te komen. Je bent nog piepklein, je longen werken nog niet goed en je lichaam is nog niet sterk genoeg om zelfstandig te overleven.

Daarom moet je maandenlang in je eentje in een couveuse liggen op de Intensive Care. Je wordt aangesloten op piepende machines en slangen die je helpen ademen.

En er zijn steeds dokters om je heen die elke seconde opletten of alles goed blijft gaan. En die ingrijpen als het misgaat. En dat het dan ook een paar keer misgaat. Maar dat je elke keer toch gered wordt door die dokters.

Dit is hoe het leven vaak voor extreem vroeg geboren baby’s begint – en het is keihard.

 

Levenslang

Maar zelfs als zo’n baby het redt, stopt de strijd daar niet. Een extreme vroeggeboorte kan grote gevolgen hebben die je hele leven lang meegaan. Het lichaam en de hersenen hadden nog niet de tijd om zich volledig te ontwikkelen, en dat kan betekenen dat je altijd snel moe bent, je lichaam minder sterk is, je niet goed tegen veel prikkels kunt, je overgevoelig bent en dat leren moeilijk gaat.

Ook zijn er vaak gevoelens van angst, stress en onzekerheid, omdat de eerste maanden van je leven al vol strijd en pijn zaten.

 

Veerkracht

Toch laten juist deze kinderen vaak zien dat ze vechters zijn. Ze beschikken over een enorme levenskracht! En een van die kinderen is Sylvano. Hij heeft al vanaf dag één moeten knokken en leren omgaan met uitdagingen.

Hij is snel moe, snel overvraagd, snel overprikkeld, vaak ziek, overgevoelig, heeft een vertraagde leerontwikkeling, kan niet tegen gehaastheid, voelt zich vaak onzeker en ervaart snel angst en stress. En toch barst hij van de levenskracht en doet hij zijn uiterste best met al zijn uitdagingen om te gaan. Elke dag weer!!!

 

Een dubbel zware last

Maar dat is nog niet alles. Toen Sylvano na drie maanden uit het ziekenhuis was, overkwamen hem meteen daarna nog meer dingen die veel te zwaar waren voor een baby. Wat er precies is gebeurd houden we liever privé, en dat is helemaal oké!

Maar wat belangrijk is om te weten, is dat de gevolgen van zijn extreme vroeggeboorte, samen met de traumatische gebeurtenissen van daarna, diepe wonden in Sylvano hebben achtergelaten.

Dat zijn geen wonden die je kunt zien, zoals blauwe plekken of gebroken botten die na een tijdje genezen. Nee, deze wonden zitten diep vanbinnen. Ze hebben veranderd hoe Sylvano de wereld ziet, hoe hij zich voelt en hoe hij reageert op alles om hem heen.

 

Een wekker van binnen

In ons lichaam hebben we allemaal een soort alarmsysteem. Jij ook. Het is als een wekker die afgaat als er gevaar dreigt. Bij Sylvano heeft die wekker veel te vaak, veel te lang en veel te hard moeten werken.

Het stond altijd ‘aan’, omdat er echt gevaar was. Daardoor raakte de wekker een beetje overbelast. En nu, jaren later, werkt dat alarmsysteem niet meer zoals het zou moeten. Het staat nog altijd op scherp, zelfs als er geen gevaar is. Sylvano’s hoofd en lichaam zeggen vaak: ‘Let op! Pas op! Er kan iets gebeuren!’ terwijl dat eigenlijk niet zo is.

 

Waakzaam en vol levenskracht

Stel je voor dat je in een drukke stad loopt, en elke paar seconden gaat er een loeihard en knallend alarm af. Je schrikt steeds weer, je hart gaat sneller kloppen, je spieren spannen zich aan, je bent niet meer bezig met wat je aan het doen was en paniek ligt op de loer.

Dat is hoe Sylvano zich vaak voelt. Zijn lichaam en hoofd staan altijd ‘aan’, alsof hij elk moment iets ergs moet verwachten. Dat is echt ontzettend moeilijk. En ongelofelijk vermoeiend. En toch blijft Sylvano doorgaan! Vol levenskracht! Hij is sterker dan zijn angsten en sterker dan zijn verleden.

Sylvano kiest ervoor om zichzelf te blijven ontwikkelen, ook al gaat dat soms langzaam en met hobbels op de weg. En hij heeft vaak veel tijd nodig om tussentijds te herstellen, om rust te nemen als zijn lichaam en hoofd dat nodig hebben. Maar één ding is zeker: Sylvano geeft nooit op. En dat maakt hem niet alleen sterk, maar ook een bron van inspiratie voor iedereen die hem kent.

 

Een onzichtbare strijd

Maar, zelfs dit is nog niet alles. Er is nog iets wat het voor Sylvano moeilijk maakt. En dat is dat bijna niemand het ziet als hij zo’n zwaar gevecht voert. Hij kan het gewoon niet laten merken, het gebeurt vanzelf.

Als iets hem angstig maakt of stress geeft, dan voelt hij dat heel intens in zijn hoofd en lichaam. Dat voelt zo eng en angstaanjagend voor hem dat hij het onbewust meteen wegstopt. Daardoor lijkt het voor anderen alsof er niets aan de hand is, alsof alles oké is.

 

Veilige haven

Maar als hij thuis is, daar voelt hij zich echt veilig, dan komt alles eruit, net zoals een kurk die uit een fles ploft. Al die gevoelens van angst en stress die hij de hele tijd heeft vastgehouden, kunnen dan ineens loskomen. Soms is dat heel heftig en intens. Daarom laat hij dat alleen thuis toe, waar het veilig voelt.

 

Eenzaam maar niet alleen

Sylvano voelt zich hierdoor best vaak eenzaam. Maar hij krijgt gelukkig ook hulp. Samen met de mensen in de privésfeer die om hem geven, de hulpverleners die voor hem klaarstaan, zijn docenten op school, en natuurlijk ook met Bella, zijn hulphond in opleiding en beste maatje, werkt Sylvano aan een toekomst waarin hij zich fitter en meer veilig en zeker kan voelen. Een toekomst waarin zijn ‘wekker’ eindelijk wat zachter mag staan.

 

Sylvano’s leven: uitdagingen én plezier

Dit alles betekent niet dat Sylvano de hele dag somber in een hoekje zit. Integendeel! Hij weet als geen ander hoe je ondanks moeilijkheden kunt genieten van de leuke dingen in het leven.

Gamen met zijn vrienden? Daar kan hij helemaal in opgaan. Lachen, nieuwe werelden ontdekken en gewoon even alles om zich heen vergeten. Maar dat is niet het enige waar Sylvano blij van wordt. Hij kan ook genieten van muziek maken, fietsen, voetballen en knutselen. Er zijn zoveel dingen die hem energie geven.

En natuurlijk is er Bella, zijn trouwe maatje, die altijd voor een flinke dosis plezier zorgt. Sylvano laat zien dat zijn leven weliswaar vol uitdagingen zit, maar dat hij daarnaast ook plezier in het leven kan hebben. En dat is precies wat hij doet!